۩۞۩  شهر سورشجان  ۩۞۩

درده سر ، بِینِ گذر ، چند نفر ، یک مادر !

شده هر قافیه ام یک غزل درد آور ...

ای که از کوچه شهر پدرت می گذری ؛

امنیت نیست ازین کوچه سریع تر بگذر!

دیشب از داغ شما فال گرفتم آمد :

دوش می امد و رخساره ... نگویم بهتر !

من به هر کوچه خاکی که قدم بگذارم...

ناخودآگاه به یاد تو می افتم مادر!

چه شده قافیه ها باز به جوش آمده اند؟

دم در ، فضه خبر ، مادر و در ، محسن پر ...!

 

 

 

 

محمد حسین زاده سورشجانی